علل ، علائم و درمان واژینیت

واژینیت التهاب واژن است. به طور معمول واژینیت ناشی از عفونت است. بیمار بعد از ابتلا به واژینیت به طور معمول ترشح، خارش، سوزش و احتمالاً درد دارد. این یک بیماری شایع است و در برخی مواقع اکثر خانم ها حداقل یک بار در طی زندگی خود دچار آن می شوند.

واژن کانال عضلانی است که از دهانه رحم به بیرون بدن منتقل می شود و توسط غشای مخاطی احاطه شده است. طول آن به طور متوسط حدود 6 تا 7 اینچ است. تنها بخشی از واژن که به طور طبیعی از بیرون قابل مشاهده است، بخش بیرونی واژن است.

 

علائم

واژینیت می تواند منجر به سوزش و ناراحتی شدید شود.

شایع ترین علائم واژینیت شامل موارد زیر است:

• تحریک ناحیه تناسلی

• ترشحی که ممکن است سفید ، خاکستری ، آبکی یا به صورت کف باشد

• التهاب ، منجر به قرمزی و تورم لابیا ماژورا ، لابیا مینورا، عمدتاً به دلیل وجود بیش از حد سلول های ایمنی بدن اتفاق می افتد

• دیسوریا ، که درد یا ناراحتی هنگام ادرار کردن است

• مقاربت دردناک جنسی

• بوی بد واژن مانند بوی ماهی

 

علل

عفونت شایع ترین علت واژینیت از جمله کاندیدیازیس ، واژینوز باکتریایی و تریکومونیازیس است. پس از بلوغ، واژینیت عفونی 90 درصد موارد را تشکیل می دهد.

به طور معمول، واژینیت ممکن است در اثر سوزاک ، کلامیدیا ، مایکوپلاسما ، تبخال ، کمپیلوباکتر ، برخی انگل ها و بهداشت ضعیف ایجاد شود.

واژینیت قبل از بلوغ ممکن است رخ دهد، اما انواع مختلف باکتری ممکن است درگیر باشد. قبل از بلوغ ، استرپتوکوک علت محتملی است ، گاهی اوقات به دلیل اقدامات نادرست بهداشتی، باعث افزایش باکتری ها و انتقال آن ها از ناحیه مقعد به دستگاه تناسلی می شود.

نزدیکی واژن به مقعد ، کمبود استروژن ، عدم وجود موها و عدم وجود لک های چربی ممکن است خطر ابتلا به ولو واژینیت قبل از بلوغ را افزایش دهد. ولو واژینیت التهاب واژن و روده است. این بیماری می تواند زنان را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد.

بعد از بلوغ ، بیشتر عفونت ها ناشی از گاردنرلا است.

بعضی اوقات ، واژینیت می تواند ناشی از یک واکنش آلرژیک باشد ، به عنوان مثال : به کاندوم ، اسپرم کش ها ، صابون ها و عطرهای خاص ، دوش ، داروهای موضعی ، روان کننده ها و حتی منی و سایر مواردی که ممکن است باعث این نوع از آلرژیک در خانم ها بشود.

همچنین تحریک شدن به وسیله تامپون می تواند در بعضی از خانم ها واژینیت ایجاد کند.

عواملی که خطر واژینیت را افزایش می دهند عبارتند از:

• بارداری

• دوش و استفاده از محصولات واژینال مانند اسپری ها ، اسپرم کش ها و دستگاه های ضد بارداری

• با استفاده از آنتی بیوتیک ها

• پوشیدن شلوار تنگ یا لباس زیر مرطوب

• سطح استروژن پایین در دوران یائسگی

به ویژه زنان مبتلا به دیابت مستعد ابتلا به واژینیت هستند.

 

انتقال

داشتن چند شریک جنسی ممکن است خطر واژینوز باکتریایی را افزایش دهد. مقاربت جنسی شایع ترین وسیله انتقال واژینیت است ، اما این تنها راه انتقال این بیماری نیست.

برخی از متخصصان معتقدند داشتن چندین شریک جنسی می تواند خطر واژینوز باکتریایی را که نوع خاصی از واژینیت است، افزایش دهد. داشتن شریک جنسی زن نیز می تواند خطر ابتلا به واژینوز باکتریایی را 60 درصد افزایش دهد.

متخصصان بهداشت و درمان گاهی اوقات عفونت های مخمر و عفونت های باکتریایی را عفونت های مرتبط جنسی می نامند.

افرادی که از نظر جنسی فعال هستند ، معمولاً بیشتر با آن ها درگیر می شوند. با این وجود ، الزاماً عفونت ها در طی مقاربت از یک شریک زندگی به دیگری منتقل نمی شود.

 

انواع واژینیت

بسته به علت ، انواع مختلفی از واژینیت وجود دارد.

رایج ترین آن ها:

واژینیت آتروفیک: اندوتلیوم یا همان آستر داخلی واژن با کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی نازک تر می شود و این امر واژن را مستعد تحریک و التهاب می کند.

واژینوز باکتریایی: ناشی از رشد بیش از حد باکتری های طبیعی در واژن است. در بیماران معمولاً سطح پایین باکتری های طبیعی واژن به نام لاکتوباسیل ها وجود دارد.

تریکوموناس واژینالیس: گاهی اوقات نوعی از بیماری به عنوان تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود ، این بیماری ناشی از یک انگل تک یاخته سلولی منتقل شده جنسی ، تریکوموناس واژینالیس است. ممکن است سایر قسمت های دستگاه ادراری ، از جمله مجرای ادرار ، که ادرار از بدن خارج می شود ، آلوده شود.

کاندیدا آلبیکنس: مخمری است که باعث عفونت قارچی می شود ، معروف به برفک واژن است. کاندیدا در مقادیر کمی در روده وجود دارد و به طور معمول توسط باکتری های طبیعی روده کنترل می شود.

 

تشخیص

پزشک معاینه جسمی را انجام خواهد داد و از تاریخچه پزشکی ، خصوصاً در مورد هرگونه عفونت مقاربتی قبلی ، سؤال خواهد کرد.

ممکن است پزشک معاینه لگن را انجام دهد تا  داخل واژن را بررسی کند تا بفهمد که آیا التهاب و ترشحات اضافی موجود است. در بعضی موارد نمونه ای از ترشحات برای تعیین علت التهاب برداشته می شود تا به آزمایشگاه فرستاده شود.

با بررسی ظاهر مایعات واژن ، سطح pH واژن ، وجود آمین های فرار (گاز ناشی از بوی بد) و تشخیص میکروسکوپی سلول های خاص ممکن است علت واژینیت تشخیص داده شود.

درمان

داروهای ضد قارچ یا آنتی بیوتیک ها می توانند واژینیت را درمان کنند.

درمان به علت بیماری بستگی دارد. این درمان ها ممکن است شامل استروئیدهای موضعی کم توان باشد، که روی پوست اعمال می شوند، آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی ، ضد قارچ ها یا کرم های ضد باکتریایی سایر داروهایی هستند که می توانند به درمان این بیماری کمک کنند.

واژینیت باکتریایی  معمولاً با آنتی بیوتیک ها ، مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین درمان می شود.

داروهای مورد استفاده در درمان عفونت قارچی شامل بوتوکونازول و کلوتریمازول نیز برای این درمان واژینیت مفید است.

گزینه های دیگر عبارتند از:

• کرم کورتیزون برای درمان سوزش شدید.

• آنتی هیستامین ها ، اگر به نظر می رسد التهاب ناشی از یک واکنش آلرژیک است.

• کرم موضعی استروژن ، اگر واژینیت به دلیل پایین بودن میزان استروژن باشد.

در صورتی که باردار هستید، باید قبل از هرگونه مداوایی با پزشک خود صحبت کنید، زیرا واژینیت می تواند روی جنین تأثیر بگذارد و همچنین برخی از گزینه های درمانی ممکن است برای زنان باردار مناسب نباشد.

 

پیش گیری

روش های زیر ممکن است به پیش گیری از واژینیت کمک کند:

• رعایت بهداشت کلی

• استفاده از صابون های ملایم و بدون مواد تحریک کننده و عطری

• پوشیدن لباس زیر پنبه ای

• اجتناب از مواد تحریک کننده ، مانند مواردی که در اسپری های بهداشتی ، صابون ها و سایر محصولات زنانه وجود دارد

• برای جلوگیری از انتشار باکتری ها از مقعد به واژن ، از جلو به عقب پاک کنید

• پوشیدن لباس های گشاد

• انجام رابطه جنسی با کاندوم

• در صورت لزوم استفاده از آنتی بیوتیک ها

 

سخن پایانی

برای بیشتر خانم ها ممکن است که حداقل یک بار در طول زندگی خود دچار واژینیت شوند و بندرت خطرناک است.

تکمیل یک دوره استفاده از آنتی بیوتیک های تجویز شده توسط پزشک ، به طور معمول هرگونه عفونت را از بین می برد و التهاب مربوط را کاهش می دهد.

عدم برقراری رابطه جنسی و اجتناب از محصولات واژن حاوی مواد تحریک کننده احتمالی برای چند روز پس از تشخیص نیز ممکن است باعث بهبودی در واژینیت شود.